از وقتي كه در دوران كودكي يكي از اعضاي خانواده، پاي ما را به راهرو تاريك سينما كشاند و با سحر بزرگ «برادران لومير» آشنا كرد، بيشترمان مسحور اين هنر- صنعت شگرف شدهايم و همواره در پس ذهنمان و گاه در پيش رويمان در حالتي روياگونه قهرمانان محبوب و
دوست داشتني فيلمهايمان را ديدهايم، با آنها همذات پنداري كردهايم، با آنها اشك ريختهايم با آنها عاشق شدهايم، كتك خوردهايم، خنديدهايم و عموما سربلند از موانع پيش رويمان در زندگي سينماييمان بيرون آمدهايم.